Kanceri i fshikëzës është më i shpeshti në traktin gjenitourinar.
Në momentin e diagnostikimit, 70% e tumoreve të fshikëzës urinare nuk depërtojnë në muskuj ndërsa 30% manifestohen si sëmundje infiltruese.
Simptomatologjia:
Makrohematuria është shenja kryesore dhe shpesh e vetmja që shihet te pacientët me kancer të fshikëzës. Në rastet e sëmundjes infiltruese nuk është e pazakontë të gjenden simptoma irrituese të zbrazjes (pollakiuria, urinimi urgjent, tenesmus).
Diagnoza fillestare e kancerit të fshikëzës urinare bëhet me kryerjen e ultrasound të sistemit urinar dhe citologjisë urinare në 3 mostra.
- Ekzekutimi i Uro-Tc abdomen/Rx Urografia për studimin e traktit urinar të sipërm dhe ureterëve është i rëndësishëm në stadifikimin e sëmundjes;
- Inskenimi lokal: Rezeksioni endoskopik i fshikëzës urinare (TURV): ka një qëllim stadifikimi, diagnostikues dhe terapeutik. Është një manovër që përcakton heqjen e pjesës ekzofitike të tumorit, bazës së tij implantare dhe skajeve përreth. Ajo kryhet nën anestezi (kurrizore dhe/ose të përgjithshme).
Terapitë:
Neoplazia e fshikëzës urinare që nuk infiltron muskulin (pTaG1 – G2 – G3; pT1 G2 – G3; CIS) mund të trajtohet me kimioterapi intravesike si Mitomycin – Epirubicin – BCG (Bacillus Calmette-Guerin) të instiluar ambulatore. Në fund të çdo cikli kryhet uretrocistoskopia kontrolluese në regjimin e spitalit. Neoplazia infiltruese e fshikëzës muskulare (pT2) kërkon trajtim kirurgjik demolitiv (cistektomia radikale me derivim urinar).
Cistektomia radikale është trajtimi standard për kancerin infiltrues të fshikëzës ose kancerin sipërfaqësor të përsëritur me rrezik të lartë avancimi. Kirurgjia standarde e cistektomisë radikale përfshin një prerje të murit abdominal që shtrihet nga rajoni nën-kërthizor deri në pubis. Operacioni tek meshkujt përfshin heqjen e fshikëzës urinare, prostatës, vezikulave seminale, vas deferens dhe nyjeve limfatike obturatore dhe iliake. Tek femrat hiqen fshikëza, mitra, shtojcat, muri i përparmë i vaginës dhe nyjet limfatike rajonale lokale.
Cistektomia radikale me akses të hapur dhe derivimi uretero-ileo-kutaneostomi sipas Briker / Wallace I-II:
- Ureterileokutaneostomia (sipas Bricker) është një teknikë që përdoret në rastet kur nuk rekomandohet fshikëza e neobligës. Për këtë lloj derivimi përdoret një segment i zorrëve (ileumi) 10-15 cm. Pjesa e ileumit anastomozohet në lëkurë në nivelin e kuadratit të poshtëm të djathtë të barkut. Urina mblidhet në një qese në stomën e lëkurës.
- Cistektomia radikale me akses të hapur dhe derivimi i thjeshtë i ureterokutaneostomisë: Përballë një rreziku të konsiderueshëm operacional që nuk lejon rindërtimin e traktit urinar, ureterët mund të kafshohen direkt në lëkurë duke bërë dy ureterokutaneostomi në kuadratet e poshtme të barkut. Në këtë rast është e nevojshme të aplikohen dy thasë të jashtëm grumbullues në përputhje me secilën nga dy stomat.
Një variant i ureterokutaneostomisë parashikon që një nga dy ureterët (nëse është mjaft i gjatë) mund të bashkohet me banakun anësor për të formuar një stomë të vetme të lëkurës. Ostomitë nuk janë struktura sfinkterore të afta për të kontrolluar dhe planifikuar urinimin, pasi atyre u mungojnë strukturat e përshtatshme të muskujve dhe kontrolli i nevojshëm nervor. Duhet theksuar se ureterët, për shkak të madhësisë së tyre të vogël, mund t’i nënshtrohen sklerotizimit si rezultat i reaksionit të mbresë që krijohet me lëkurën në të cilën janë anastomozuar. Prandaj, është thelbësore, në këtë lloj derivimi, të vendosen dy “kateterina” të vogla (krathe ureterale) në ureterë, të cilët lehtësojnë kalimin e urinës nga veshkat në qesen e grumbullimit. Këto mbajtëse ureterale zëvendësohen periodikisht (çdo 3 – 6 muaj) edhe në regjim spitalor ditor. Mungesa e mekanizmave të sfinkterit kundër refluksit dhe vendosja e përhershme e kateterëve ureteral mund të jetë shkaku i infeksioneve të mundshme ascendente me dëmtime dytësore të parenkimës renale.
Cistektomia radikale me akses të hapur dhe paketim të fshikëzës ileale në Paduan (VIP): kryhet me një segment prej rreth 40-60 cm të zorrës ileale, të konfiguruar në mënyrë të përshtatshme për të marrë një rezervuar sferik me presion të ulët dhe sa më shumë të jetë e mundur pa peristaltikën. Neofshikëza vendoset në zgavrën e legenit. Më pas, neofshikëza rilidhet përmes një qepjeje me uretrën dhe ureterët kafshohen në të. Pacienti është në gjendje të urinojë në mënyrë natyrale (me uretram)
Faktorët e rrezikut:
Tymi i cigares; agjentët kimikë (aminat aromatike / derivatet e benzenit).
