Një zemër tashmë e komprometuar nga patologjia ishemike, mund të bëhet më e lehtë e pamjaftueshme duke mos qenë më në gjendje të tkurret dhe të mbajë një fluks gjaku që plotëson nevojat e organizmit, derisa të bjerë në insuficiencë kardiake. Prandaj një pacient që ka kaluar një infarkt miokardi ka nevojë për monitorim që vazhdon me kalimin e kohës për të parandaluar ose kufizuar komplikimet e mundshme që mund të sjellë kjo ngjarje.
Shkaqet:
Faktorët që mund të ndikojnë në shfaqjen e pamjaftueshmërisë kontraktuese varen si nga shkaqet organike ashtu edhe nga ato të sjelljes:
- ashpërsia e sulmit në zemër (sulmi në zemër që prek të gjithë trashësinë e muskujve të zemrës ose veçanërisht i gjerë);
- muri i ventrikulit i infarktuar mund të rraskapitet dhe të çojë në një rritje të diametrit kardiak (kardiomiopatia e zgjeruar) e cila ndërlikon më tej aktivitetin e pompimit;
- humbja ose rimodelimi i muskujve të zemrës, pas ishemisë, me miokardin që ka më pak forcë kontraktuese;
- mosrespektimi i një stili jetese të shëndetshëm (p.sh. pirja e duhanit, aktiviteti i dobët motorik, dieta e pahijshme);
- dështimi për t’iu përmbajtur terapisë me ilaçe dhe ndjekjes (kontrollet periodike).
Simptomat:
Simptomat që mund të tregojnë aktivitet të pamjaftueshëm të pompës së zemrës janë:
- lodhje e lehtë dhe asteni
- vështirësi në frymëmarrje: pas një aktiviteti të lehtë fizik apo edhe në pushim ose pacienti gjatë natës duhet të lërë pozicionin e shtrirë në shpinë dhe të ulet në shtrat (ortopnea)
- edemë në gjymtyrët e poshtme veçanërisht në kyçet e këmbës
- takikardi ose palpitacione, puls i çrregullt
- kollë e thatë
Diagnoza:
Ekzaminimet klinike të nevojshme për të vendosur një diagnozë janë hemato-kimike dhe instrumentale:
- doza e peptidit natriuretik, një substancë që miokardi e sekreton në gjak vetëm në prani të një gjendjeje stresuese për zemrën. Në përgjithësi, nivelet e larta të gjakut të peptidit natriuretik janë një shenjë e dështimit të rëndë të zemrës, ndërsa nivelet e ulëta të gjakut të peptidit natriuretik tregojnë dështim të butë / të moderuar të zemrës.
- Elektrokardiograma (EKG): është një test instrumental, i cili regjistron dhe raporton grafikisht ritmin dhe aktivitetin elektrik të zemrës. Kjo ju lejon të kuptoni nëse dështimi i zemrës është për shkak të një mosfunksionimi elektrofiziologjik të zemrës (asistoli, fibrilacion ventrikular, etj.).
- Ekokardiograma: është një ekografi e zemrës në kohë reale. Nëpërmjet një sondë ekografike mundëson që të shihen strukturat kryesore të organit të zemrës, gjatë funksionimit të tyre dhe të evidentohen ndryshimet.
Mjekimi:
Efektet kryesore që kërkohen me terapinë me ilaçe janë:
- Rritja e aktivitetit të tkurrjes kardiake (p.sh. frenuesit ACE, beta-bllokuesit dhe antagonistët e receptorit të angiotenzinës).
- Hollimi i gjakut për të reduktuar rrezikun e formimit të trombeve (p.sh.: antikoagulantë dhe agjentë antitrombocitar).
- Ulni rrahjet e zemrës kur zemra rreh më shpejt se normalja (p.sh. ivabradina).
- Hiqni natriumin e tepërt dhe plotësoni nivelet e kaliumit (p.sh. diuretikët, antagonistët e aldosteronit).
- Ulni nivelet e kolesterolit (p.sh. statinat dhe ushqimi).
- Ulni presionin e gjakut kur ai është shumë i lartë (p.sh. frenuesit ACE, beta-bllokuesit dhe antagonistët e receptorit të angiotenzinës).
Ecuria e sëmundjes:
Insuficienca kardiake tregon prognozë negative pasi është një gjendje e pakthyeshme, në fakt një zemër e dekompensuar nuk mund të kthehet të funksionojë efektivisht, si më parë “të sëmuret”. Megjithatë, trajtimet aktualisht në dispozicion janë shumë efektive si në reduktimin e simptomave ashtu edhe në ngadalësimin e progresionit.
